Przypominamy, że 31 marca 2022 r. upływa termin nadsyłania prac do XIX Konkursu Plastycznego "Wszyscy Święci Wawrzyńcoka" .

Do udziału w konkursie serdecznie zapraszamy dzieci i młodzież do 18 roku życia (w trzech grupach wiekowych: 5-8 lat, 9-13 lat, 14-18 lat) oraz osoby dorosłe. Prace wykonane w następujących technikach: rzeźba, ceramika, rysunek, linoryt, malarstwo na papierze i szkle prosimy nadsyłać na adres GOK w Białym Dunajcu (ul. Jana Pawła II 363, 34-425 Biały Dunajec) lub mailem: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. .  Szczegóły w regulaminie.

Celem organizowanego od kilkunastu lat konkursu jest przypomnienie twórczości Wojciecha Kułacha Wawrzyńcoka, wybitnego XIX-wiecznego artysty rzeźbiarza (samouka) pochodzącego z Gliczarowa Dolnego, autora wielu ołtarzy, rzeźb, kapliczek w stylu gotyckim i barokowym rozsianych po całym Podhalu.

Odszedł Stanisław Polak. Kolejna w ostatnim czasie osoba, bez której trudno sobie wyobrazić białodunajecki i podhalański krajobraz. Słynny „koniorz”, pytac, śpiywok… Od dziecka w zespołach regionalnych - Zofii Solarzowej w Białym Dunajcu i „Małych Harnasiach” w Poroninie, później w „Harnasiach” i Zespole im. Andrzeja Skupnia Florka.

Ale jego życie to przede wszystkim konie - miał zawsze kilka pięknych, a że był jednocześnie znawcą i miłośnikiem tradycyjnych powozów i sań, nie było w okolicy znaczniejszego wesela, nie mówiąc o wydarzeniach kulturalnych czy religijnych z oprawą banderii i pytacy, na których mogłoby Go zabraknąć. Współtwórca i współorganizator reaktywowanych w latach osiemdziesiątych „Parad Gazdowskich”. Wystąpił ze swoimi końmi w kilku filmach, wśród których były pozycje tej rangi co kultowy „Na srebrnym globie” Andrzeja Żuławskiego.

Jeszcze w ubiegłym roku udało się zarejestrować Jego śpiew na płycie Rodzinnej Muzyki Poloków… I te nagrania, zdjęcia, filmy zostaną z nami, ale ponad wszystko serdeczna pamięć. Dziękujemy, Stanisławie, za wszystko!

Kolejne spotkanie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki  w Białym Dunajcu dotyczyło wydanej niedawno "Muzyki Skalnego Podhala" Krzysztofa Trebuni Tutki. Autor zajmująco opowiadał o swojej pracy, która jest nie tylko podręcznikiem do nauki muzyki góralskiej, ale swego rodzaju kompendium obejmującym jej historię, zasady, rozwój. Przypomniał również najwybitniejszych podhalańskich muzykantów, ze szczególnym uwzględnieniem tych z Białego Dunajca - Parach, Dusach, Maciatach, Franciszku Świdrze Zbójniku, Franciszku Czerniku Kubance i oczywiście Władysławie Trebuni Tutce. Tego roku przypadają okrągłe rocznice jego urodzin i śmierci (80. i 10.) i w ich obchody znakomicie wpisała się ta rozmowa o góralskiej muzyce i muzykantach, transmitowana na żywo i dostępna także i później w sieci.

Z wielkim żalem przyjęliśmy informację o odejściu pani Helenki Świder Zbójnikowej. Mówimy: Pani Helenki – bo tak zdrobniale wiele osób ją nazywało, co świetnie podkreślało Jej niezwykłą pogodę i wewnętrzną młodość. Przez całe lata nie mogło Jej zabraknąć na żadnym ważnym wydarzeniu kulturalnym czy religijnym w rodzinnej miejscowości i parafii. Potrafiła się dzielić swoją ogromną wiedzą o kulturze i historii Podhala– bez Jej relacji i zdjęć z rodzinnego archiwum wydana kilka lat temu monografia Białego Dunajca byłaby znacznie uboższa. Z nieżyjącym już również mężem, słynnym góralskim muzykantem Franciszkiem Świdrem Zbójnikiem tworzyli niezapomniane, niezwykle dobrane małżeństwo; ci, co mieli okazję ich poznać, na pewno pamiętają ich wspaniałe, dobrotliwie złośliwe i piekielnie inteligentne wzajemne docinki i radość, jaką zarażali innych i którą potrafili się dzielić. Nie tylko pod tym względem byli niezwykle hojni – niewiele osób wiedziało, że w mrocznym czasie stanu wojennego przyjmowali w swoim domu za darmo dzieci z rodzin osób internowanych, a pani Helenka pletła ciepłe wełniane swetry z napisem „Bóg i Ojczyzna”. Za swoją działalność zostali odznaczeni medalem „za wytrwałość w pracy o ideały Solidarności”. Ta wytrwałość w pracy – i w gazdówce, i na niwie kultury, gorliwość religijna, otwarcie na drugiego człowieka cechowały całe życie Zmarłej. Niemal do ostatnich swoich lat, póki starczyło sił, była na przykład niezastąpioną jurorką corocznego konkursu na najpiękniejszą Wielkanocną Kosołeckę.

Odchodzi powoli dawny Biały Dunajec i dawne Podhale, a my zostajemy pełni wdzięczności za to piękne, pracowite, radosne i pełne pomocy innym ludziom życie.